Αγέρι μου πήρες
μαζί σου την δροσιά
ένα πρωί
κι έφυγες χωρίς
φιλί.
Ηλιόσταλτη χρυσή αχτίδα Εσύ
κρύφτηκες μες το σκοτάδι
ζήλεψε σε το φεγγάρι
δεν σ’ αφήνει να φανείς
.
Κύμα δεν
πλησιάζεις τον γιαλό
όταν με βλέπεις να περνώ να
ψάχνω για να βρώ
ψάχνω για να βρώ
εκείνο το κοχύλι που γράφει
το κριμένο μυστικό
" αιώνια σ' αγαπώ."
Χελιδόνι μου σπαθάτο πέταξες.
η φωλιά μας γκρέμισε
και που να βρω ροδόσταμο
μετάξι ζωικό,
του παραδείσου γήινο υλικό
να σου τη χτίσω
αν και ποτέ ο δρόμος σου
σε φέρει πίσω ;
Να φωλιάσεις να ζεσταθείς να
θυμηθείς
τον ουρανό που μούταξες
και κείνο το τελευταίο
φιλί που σούδωσα
να μου το δώσεις
πίσω.