Αγέρι μου πήρες
μαζί σου την δροσιά
ένα πρωί
κι έφυγες χωρίς
φιλί.
Ηλιόσταλτη χρυσή αχτίδα Εσύ
κρύφτηκες μες το σκοτάδι
ζήλεψε σε το φεγγάρι
δεν σ’ αφήνει να φανείς
.
Κύμα δεν
πλησιάζεις τον γιαλό
όταν με βλέπεις να περνώ να
ψάχνω για να βρώ
ψάχνω για να βρώ
εκείνο το κοχύλι που γράφει
το κριμένο μυστικό
" αιώνια σ' αγαπώ."
Χελιδόνι μου σπαθάτο πέταξες.
η φωλιά μας γκρέμισε
και που να βρω ροδόσταμο
μετάξι ζωικό,
του παραδείσου γήινο υλικό
να σου τη χτίσω
αν και ποτέ ο δρόμος σου
σε φέρει πίσω ;
Να φωλιάσεις να ζεσταθείς να
θυμηθείς
τον ουρανό που μούταξες
και κείνο το τελευταίο
φιλί που σούδωσα
να μου το δώσεις
πίσω.
Λυγερή μου !
ΑπάντησηΔιαγραφήακόμα μια υπέροχη έκπληξη. Ένα ποίημα ! γεμάτο συναισθήματα, εικόνες, μνήμες.
Πόσο όμορφο. Το θαύμασα. Το έκανα κτήμα της διάθεσής μου. Το άφησα να με ταξιδέψει στη γραφή σου.
Άνοιξες μια μεγάλη αγκαλιά που μας το μοίρασες σαν μέλι γλυκό και τρυφερό.
Ευχαριστούμε.
Τα φιλιά μου.
Έλα Γιάννη μου μη με παρασέρνεις ....γιατί και γω κάθε φορά που το ξαναδιαβάζω, έτσι όπως μπαίνει το νυστέρι πιο βαθιά όλο και "κάτι" ακόμη βγάζω . Ακόμη και τον τίτλο σμίλεψα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω πόσο γλυκό είναι το μέλι που στάζουν αυτοί οι στίχοι .Εμένα πάει το μυαλό μου σε κείνο το μέλι το πικρό το κουμαριανό του Φθινοπώρου που λένε πως είναι δυνατό κι’ όσο κι αν γλυκαίνει καθώς μένει και περνά ο καιρός, η πίκρα του στη μνήμη μένει….
Σε ευχαριστώ που δεν μου λείπεις από πουθενά.
Καλά μόνο να περνάς χωρίς πίκρες ούτε σε ανάμνησης μεριά.
Φιλί