Κοίτα να δεις !!!!

Κοίτα να δεις που δεν τελειώνει !
τελευταία γουλιά
λες κάθε φορά
και δεν αδειάζει το θείο δισκοπότηρο
της Αγάπης.

Κοίτα να δεις !

στο ηλιοβασίλεμα ο ήλιος φέγγει στ' αλανιάρικο φεγγάρι
να βλέπει ο έρωτας να γράφει
τ' ανορθόγραφα τα λόγια
μεθυσμένων εραστών
με την ίδια πάντα επωδό
« ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ»

Άκου να δεις !
Πως ξεγελά το σύμπαν η Ζωή.

Ξαναγεννιέται κάθε μέρα απ' την αρχή
αέναη, ερωτική, τυραννική, ελκυστική
πικρή-γλυκιά παραλλαγή
ενός μύθου χωρίς τέλος και Αρχή.

Έτσι  ο έρωτας Σύμπαντος-Ζωής
ατέρμων, διαρκής
αιώνια αστείρευτη πηγή
να ξεδιψάνε οι θνητοί.

Το τελευταίο φιλί

Αγέρι  μου πήρες μαζί  σου την δροσιά

ένα  πρωί

κι  έφυγες   χωρίς φιλί.

Ηλιόσταλτη  χρυσή  αχτίδα Εσύ

κρύφτηκες  μες το σκοτάδι 

ζήλεψε  σε το  φεγγάρι

δεν  σ’ αφήνει να  φανείς .

Κύμα  δεν  πλησιάζεις τον γιαλό

όταν   με βλέπεις να περνώ να
  ψάχνω για να βρώ

 εκείνο  το κοχύλι που γράφει

το  κριμένο   μυστικό

" αιώνια σ'  αγαπώ."

Χελιδόνι μου σπαθάτο  πέταξες.

η  φωλιά  μας γκρέμισε

και που  να βρω ροδόσταμο

μετάξι  ζωικό,

του παραδείσου  γήινο υλικό

να  σου  τη  χτίσω

αν και ποτέ ο δρόμος  σου

σε φέρει  πίσω ;

Να φωλιάσεις  να ζεσταθείς να θυμηθείς

τον  ουρανό  που μούταξες

και  κείνο  το τελευταίο  φιλί  που σούδωσα

να  μου  το δώσεις  πίσω.

Μη γράφεις σ' αγαπω στο χιόνι

Ξένε  Μη  γράφεις σ' αγαπώ  στο χιόνι

φωτιά   γίνεται    το  λιώνει.

Έρωτα περαστικέ

μη περπατάς πάνω  στο  χιόνι

κόκκινο  βάφεις το  λευκό

και η  ψυχή  θυμώνει

Ταξιδευτή - πραματευτή  ονείρων

το  πατάς το  χιόνι

το  παγώνεις

άνθρωπος είναι από κάτω

ο  πάγος  στάζει  στη καρδιά  του

  την πληγώνει

Νύχτα  προστάτεψε με

απ’ τον  χιονιά

κρύψε   την  αστροφεγγιά

να μη  με  δει να μη   με  βρει

να μη  με  αναγνωρίσει .

Την  καρδιά  μου μη ζητήσει να   διαβάσει

να μη  με  μαρτυρήσει

και   φύγει   η  παγωνιά

την προτιμώ

 με προστατεύει απ' τη φωτιά!!!!

δώρο άϋλο

Χριστουγεννιάτικο δώρο άϋλο…
Στο παλιό  μου λεύκωμα αφημένη αθέατη εικόνα χωρίς σχήμα και προδιαγραφές μόνο χρώματα μέσα σε σελίδα τσακισμένη τρυφερά
 αγκαλιασμένη με την θύμηση
 φυλαγμένη   παρουσία που σεργιάνιζες κάποτε στα όνειρά μου .

Ανάμνηση!! η φαντασία δεν  σχεδίασε ποτέ  το είδωλό σου
 ο χρόνος  όμως δεν  έσβησε τα χρώματα χαρισμένα από την «Ανατολή»
Και ξαφνικά  , Χριστούγεννα  ( Δεκέμβρη 2013)
  λάμψη γιόμισε φως το παλιό  μου  λεύκωμα
ήσουν Εσύ  γλυκιά μου «Ανάμνηση»
Κάλπασες με το "περήφανο περπάτημα σου " με τον αέρα της ελευθερίας  που αποπνέει το ανέμισμα της χαίτης του αλόγου
 όταν καλπάζει.

Εσύ  ήσουν! δεν με  γελάει το ένστικτό μου.
Δώρο Χριστουγεννιάτικο άϋλο όπως όλα όσα περνούν απ' την ζωή μας
και δεν χάνονται  

μόνο από την αίσθηση μας πιάνονται...